Udal Artxiboan, teila eta adreilua hiribilduari eta Lantziegoko bizilagunei ematen zizkien teileria konplexu baten berri ematen diguten albiste dokumentalak aurkitu ditugu XVI. mendearen erdialdea (1562).

Norantz XVII. mendeko 70eko hamarkada (1675) Lantziegok eta Viñasprek labe propioa eraiki zuten azken horren udalerrian, eta Lantziegok eraikuntza-kostuaren bi herenetan parte hartu zuen. XIX. mendearen erdi aldera bizi izan zuen unerik bikainena.

Eraiki ondoren eta XIX. mende osoan zehar, biltegia eta labea hainbat moldaketa jasaten joan ziren.

1881. urte inguruan, teileriaren kontserbazio-egoera nahiko eskasa zela jakin zen, eta badirudi ordurako ez zuela zerbitzu handirik ematen. Baina jakina da urte batzuk geroago teilategiko korta/biltegia errentan ematen zela, baina labealdiren bat egiten bazen askatu egin behar zen.

XIX. mendearen amaierarako, multzoa behin betiko utzia izan zen. Eta 1897an, hura osatzen zuten elementu gehienak berraprobetxatuz, desegin egin zen, etorkizunean hiribilduko eraikinak konpontzeko.

Teileria hori Los Terreros udalerrian dago, Lantziegoko hego-ekialdean.

Oinplano lauangeluarreko egitura da, harlangaitzezkoa eta barruan adreilu erregogorrez estalia. Mendi-mazela natural batean kokatutako ebakidura handi batean dago, eta horrek beroa hobeto kontserbatzea lortzen zuen egosketa-ganberaren barruan.

El horno cuenta con dos bocas en la fachada oeste flanqueadas por sendos contrafuertes que dan paso a la cámara de combustión. Ésta se encuentra dividida en dos pasillos mediante siete arcadas de ladrillo sobre las que descansa la criba o parrilla cuya misión era la de permitir el ascenso del calor hacia arriba, pero sin dejar pasar las llamas.

Para poder acceder con la carga a la cámara de cocción, (tejas, baldosas… que había que cocer), encontramos a modo de pasillo, un acceso en el lateral sur del horno.

Labearen hegoaldearen aurrez aurre dagoen eraikina da. Oinplano angeluzuzena du eta guztia harlangaitz irregularrez egina dago. Bere garaian, iparraldean eta hego-ekialdeko izkinan zeuden bi sarbide izan zituen, hurrenez hurren.

Eraikinaren hormetan 13 irekigune txiki ere ikus daitezke, eta horien helburua zen airea barruan zirkulatzea, piezak errazago lehortzeko.